Ik ben het meest trots op…

Het winnen van de eerste Wereldbeker waar ik ooit aan deelnam. Voor mij was alles toentertijd nog nieuw, zo had ik zelfs pas één keer gevlogen. Ik had nog nooit zo’n grote wedstrijd als deze geschoten, en had voornamelijk totaal geen idee waar ik aan begon. Ik ging voor deze Wereldbeker meteen richting China. Onderweg werd ik nog flink reisziek, dus dat was al meteen een goede start, haha. Vanaf dat moment is het balletje echt gaan rollen. Datzelfde jaar werd ik 3^e op het WK in Mexico, en werden we wereldkampioen indoor met het team. Als doorbreker wordt er natuurlijk veel van je verwacht in de volgende jaren. Gelukkig ben ik in staat geweest om deze lijn door te trekken. Ik ben super dankbaar voor de positie waarin ik momenteel verkeer. Wat is er nu mooier dan van je hobby je werk kunnen maken? Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn, maar de mooie dagen overheersen wel. Ik wil sporter blijven zolang ik het leuk vind om te doen. De dag dat ik er geen plezier meer aan beleef, stop ik ermee!